بروزرسانی: 25 آذر 1404
خودشیفتگی - مرز میان اعتمادبه نفس و خودشیفتگی کجاست؟- |
مسلما اگه کسی ارزش خودش رو به ارزش آدم های اطرافش و رفتارها و برخوردهای اون ها گره بزنه، با کوچک ترین تغییری، باورش نسبت به ارزشی که داره تغییر می کنه و همیشه آشفته است.
– «جواهراتش که تازه خریده بود، وای… به نظرم اصلا قشنگ نبودن؛ اگر نظر من رو می پرسید مطمئنم بهترین جواهر رو می خرید…»
اگر هم با خوندن این مطلب متوجه شدین، این خودِ شمایید که دچار خودشیفتگی هستین، حتما در این زمینه از یک متخصص کمک بگیرین و اجازه ندین روابط دور و نزدیکتون رو تحت شعاع قرار بده.
– «چرا وقتی داشتم از موفقیت هام حرف می زدم، این قدر سرد برخورد می کردن؟»
اشخاص خودشیفته اطرافتون رو شناسایی و سعی کنین رابطه ی کنترل شده ای با اون ها داشته باشین. اجازه ندین با عادت ها و رفتارهای مخربشون که قصد دارن شما رو تخریب و تحقیر کنن، روی عزت نفس شما تاثیری بذارن.
خودشیفته ها براین باورن که فقط یک نفر می تونه باارزش باشه: یا من یا تو! اونها با تمام رفتارها و عادت هاشون سعی دارن این ارزش رو از طرف مقابلشون بگیرن و به خودشون بِدن. چون فکر می کنن با بی ارزش نشون دادن طرف مقابل، ارزش خودشون بیشتر می شه.
\xa0
منبع: https://www.movafaghiat.com/marze-miane-etemad-be-nafs-va-khodshftegi-kojast/
در نهایت از اون جایی که آدم ها تمایل دارن با کسایی ارتباط داشته باشن که حس خوبی ازشون دریافت می کنن، معمولا به مرور زمان چنین اشخاصی رو از خوشون دور می کنن.
– «یکی از اون ها به تازگی توی اداره ای که کار می کنه، ترفیع گرفته که خیلی به دردم می خوره. یادم باشه بهش نزدیک تر بشم. هرچند به نظرم این ترفیع اصلا حقش نیست. توانایی های اون حتی نصف توانایی های من نیست.»
شکل گیری خودشیفتگی در کودکی
مطمئنا شما هم توی اطرافیانتون تجربه ی برخورد با چنین شخصی رو داشتین. به این افراد «خودشیفته» گفته می شه. خودشیفته ها بر این باورن که به ندرت اشتباه می کنن و معتقدن که درست ترین راه، راهیه که اونا می رن. دائما اعتقادات و باورهای خودشون رو تبلیغ می کنن و اصلا تحمل کسایی که با اون ها مخالفن رو ندارن.
خودشیفتگی و اعتماد به نفس هر دو در حدود هفت سالگی شروع به رشد می کنن. در این سن، بچه ها به شدت از مقایسه ی اجتماعی با دیگران استفاده می کنن و شروع به ارزیابی خودشون با جمله های «من یک بازنده هستم»، «من شایسته هستم» یا «من خاص هستم» می کنن. بچه ها خودشون رو همون طوری می بینن که دیگران اون ها رو می بینن.
به هیچ عنوان وارد بازی ذهنی که دوست دارن نشید. اگر توپی به سمت شما پرتاب می کنن به هیچ وجه لازم نیست شما هم اون توپ رو بگیرید و به سمتشون پرتاب کنید. حد و مرزتون رو با اون ها مشخص کنید و به هیچ وجه وارد بحث های بی پایان و آزاردهنده با اون ها نشید.
و در آخر یادتون باشه که داشتن اعتمادبه نفس سالم، هرگز شما رو تبدیل به یه آدم خودشیفته نمی کنه.
شما می تونید همزمان احساس خوبی نسبت به خودتون داشته باشید و برای دیگران هم ارزش قائل باشید. به اون ها احترام بگذارید و با اون ها همدلی کنید.
– «اصلا چرا انقدر من رو از خودشون دور می کردن؟ من متوجه نمی شم چرا هیچ کدوم از آدمایی که دور من هستن تعادل ندارن؟»
– و …
تحمل پیشرفت و موفقیت بقیه رو ندارن، چون حس می کنن رشد بقیه باعث می شه جایگاه و ارزش اون ها به خطر بیفته.
از دیگران برای رسیدن به خواسته هاش استفاده می کنه و نتیجه ای که از این رفتاراش می گیره اینه که روابط خیلی کوتاه مدتی داره و دائما دوستان و اطرافیانش اون رو طرد می کنن و دوست ندارن چنین شخصی توی جمعشون باشه!
اون ها علاقه دارن با آدم هایی که جایگاه اجتماعی بالایی دارن، ارتباط داشته باشن . چون از این طریق می تونن این توهم رو به خودشون بِدن که مثل اون ها با ارزش و قدرتمندن.
توی اسطوره های یونان آمده که مرد جوان بسیار زیبایی، دلباخته های زیادی داشت اما به هیچ کدوم توجه نمی کرد. تا اینکه روزی به کنار چشمه ای میره و وقتی می خواد آب بنوشه، صورتش رو توی آب می بینه و عاشق خودش می شه و برای اینکه خودشو در آغوش بگیره، توی آب می پره و غرق میشه. همون جا تبدیل به گل نرگس (یا نارسیس) میشه تا همیشه کنار آب باشه و خودش رو ببینه. به همین خاطر اصطلاح «نارسیسیسم» در روان شناسی به معنی خودشیفتگی به کار میره.
– «چرا همیشه همه به من حسادت می کنن؟»
راستش را بخواهید اگر بخواهیم تمام افکارش را بنویسیم هیچ وقت تمامی ندارد! او همیشه خودش را از بقیه سرتر می داند. دائما در حال تعریف و تمجید از خودش است. فکر می کنه توی هر جمعی باید مرکز توجه باشه. نیاز داره دائما ازش تعریف و تمجید بشه.
کارها و موفقیت هاش رو بیش از اندازه بزرگ و باارزش تلقی می کنه. به هیچ وجه تحمل پیشرفت بقیه رو نداره. به آدم ها با توجه به جایگاه و موقعیت اجتماعی شون احترام می ذاره. دیگران رو مسخره می کنه و دائما با کنایه با اون ها حرف می زنه. به هیچ وجه انتقادپذیر هم نیست.
خودشیفتگیِ افراد رو نه تنها در اولین ملاقات نمی تونیم تشخیص بدیم بلکه معمولا به نوعی جذب این افراد هم می شیم. چون در برخورد اول تصور می شه که اون ها افرادی با اعتمادبه نفس بالا هستن اما به مرور زمان از اون ها دورتر و دورتر خواهیم شد.
پس نتیجه می گیریم که اگرچه افراد دچار خودشیفتگی سعی می کنن همیشه خودشون رو باارزش و لایق نشون بِدن. اما در حقیقت، نبود همین باور در عمق وجودشونه که باعث چنین رفتارهایی می شه.
تظاهر کرد کار مهمی داره و با خداحافظی سردی مهمانی را ترک کرد. با چهره ای حق به جانب و ناراحت و نگاهی به زمین دوخته شده قدم می زد . در افکارش فرو رفته بود که با صدای بوق ممتد یک ماشین به خودش اومد …
افراد دچار خودشیفتگی به هیچ وجه انتقادپذیر نیستن چون نمی دونن حتی با وجود ضعف و عیب هاشون هم می تونن با ارزش باشن. اون ها دائما با بقیه با کنایه حرف می زنن و مسخره می کنن. چون فکر می کنن اگر اون ها رو بی ارزش و با عیب و نقص نشون بِدن، ارزش خودشون بالاتر میره.
– «بدون شک من زیباترین فرد توی این جمع بودم، ولی اصلا به این موضوع اهمیتی نمی دادن!»
والدینی که با فرزندانشون جوری رفتار می کنن که انگار اون ها خاص تر از دیگران هستن، ممکنه تمایلات خودشیفتگی بچه ها رو پرورش بِدن. در حالی که پرورش اعتمادبه نفس سالم، مستلزم اینه که والدین برای فرزندانشون ارزش قائل باشن و توضیح بِدن که برای پذیرفته شدن و دوست داشته شدن توسط اون ها، نیازی نیست منحصربه فرد و خاص باشن .\xa0 اون ها رو همون طور که هستن با تمام ویژگی های مثبت و منفی شون قبول دارن.
صفات شخصیت دچار خودشیفتگی
یکی از اشتباهات رایجی که بین مردم پیش میاد اینه که خودشیفتگی رو با اعتمادبه نفس اشتباه می گیرن. در حالی که این ها خیلی با هم تفاوت دارن. افرادی که اعتمادبه نفس بالایی دارن، احساس خوبی نسبت به خودشون دارن. استعدادها و توانایی هاشون رو باور دارن و برای ثابت کردن اون ها به خودشون، نیازی به تایید و تحسین دیگران ندارن. خودشون رو همون طور که هستن می پذیرن. با دیگران مقایسه نمی کنن و برای همه ارزش قائلن.