بزرگان، عارفان و انسان های زیادی را در ایران می توانید پیدا کنید که در مسیر حق و برای کسب علوم متعالیه تلاش کرده اند. هر یک از این افراد، علاوه بر آنکه خودشان در این راه به خوبی و با نیتی خالص حرکت کرده اند، شاگردانی را نیز پرورش داده اند که ادامه دهنده ی مسیر حق و حقیقت باشند. یکی از بزرگ ترین مردانی که به عنوان عارفی حقیقی معرفی می شود، ملا هادی سبزواری (Molla Hadi Sabzavari) است. او از مشهورترین دانشمندان علوم اسلامی و فلسفه، عارف، فقیه و شاعر ایرانی است که سال ها پیش، در سال 1212 قمری در شهر سبزوار دیده به جهان گشود.

خانه برای ملا هادی حس عجیبی دارد. پس از هشت سال تحصیل در اصفهان و پنج سال تدریس در مشهد و عادت به زندگی طلبگی، حالا خانه و خانواده، دوباره حس همسر بودن و پدر بودن را برایش زنده کرده است. محمد، پسرش، پانزده ساله است و در آغاز راه آموختن و همسرش از این همه سال جدایی، نه گلایه ای دارد و نه افسوسی. خوب می داند که شوهرش چرا و برای چه غم دوری از زن و فرزند را به جان خریده است. حاصل حضور پنج ساله ی ملا هادی در مشهد، تربیت شاگردان توانایی است که حالا هر کدام به سهم خود، به ترویج حکمت متعالیه مشغول اند و این بیش از هر چیز دیگر او را خشنود کرده است. محمد خوشحال از دیدار دوباره ی پدر، دل نگران فراغی تازه است. پدر و مادر، حالا با هم قرار است راهی سفر شوند. سفری که محمد ماه هاست شاهد شور و شوق مادر برای آن است. مادرش با نوشتن نامه ای به مشهد، از ملا هادی خواسته بود که به سبزوار بیاید تا با هم برای رفتن به سفر حج آماده شوند. همسر ملا هادی در نامه نوشت: «من در همه ی این سال ها از شما هیچ درخواستی نداشته ام. اما حالا انتظار دارم این خواهش مرا بپذیرید تا ان شاء الله در اولین فرصت راهی سفر حج شویم. اشتیاق این سفر بیش از همیشه در دل و جانم موج می زند.»