او یک مربی بین المللی است و در زمینه ی تحول فردی و سازمانی و کوچینگ اقدامات بسیاری انجام داده است. گل محمدی فعالیت حرفه ای خود را در زمینه ی نویسندگی و ترجمه از دهه ی هشتاد شمسی شروع کرد. او مدیر و بنیان گذار آکادمی بین المللی نگرش مثبت ایرانیان است و در کنار اساتید مطرح حوزه ی مدیریت، خود نیز در آن به برگزاری دوره های خلاقانه و مدرن می پردازد. از سال 2019 و پس از مهاجرت به کانادا تا به امروز، سعید گل محمدی مدیریت کالج بین المللی Prosperity College of Canada را بر عهده دارد. کتاب نیم کیلو باش ولی خودت باش و نیم کیلو باش ولی عاشق باش، از دیگر آثار این نویسنده ی جوان هستند.در بخشی از کتاب صوتی نیم کیلو باش ولی انسان باش می شنویم
۳۱ دقیقه
قدرشناسی از توانمندی های یکدیگر
همان طور که از عنوان کتاب پیداست، این حکایات و جملات و اشعار همه و همه حول محور انسانیت گرد آمده اند و درباره ی مفاهیم متعالی و ارزشمندی همچون موفقیت، رنج، نیکوکاری، رشد، ایمان، ایثار و... هستند. شنیدن این کتاب برای این که راه ورسم خوب زندگی کردن را بیاموزید کافی نیست؛ بلکه برای رسیدن به یک زندگی انسانی رضایت بخش، با تمام شیرینی ها و تلخی هایش، لازم است هرآنچه را که در این کتاب گفته شده به کار ببندید و اندیشه های والای این کتاب را که نویسنده بر اساس تجربیات خود در اختیارتان قرار داده است، از ساحت ایده و فکر، به ساحت عمل ببرید. این کتاب هم مانند هر کتاب دیگری دارای ارزشی مادی است. اما چیزی که این اثر را متمایز می کند، آن است که نویسنده بر اساس تجربه ی زیسته ی خود به درک هرآنچه که در کتاب گفته شده، نائل آمده و حال آن ها را مشتاقانه، بی منت و آفتاب وار به شما منتقل می کند.
کتاب صوتی نیم کیلو باش ولی انسان باش برای چه کسانی مناسب است؟
چند سال پیش در طول تحقیقاتی که درمورد علل موفقیت و شکست داشتم، کارگاه های آموزشی ای را در تهران برگزار کردم که مردان و زنان زیادی در آن ثبت نام کردند. جالب ترین شخصیتی که در کلاس هایم شرکت داشت، زن بیوه ای بود که شوهرش را در حادثه ای از دست داده بود. او مدت کوتاهی پس از مرگ شوهرش در بستر بیماری افتاد و ناچار شد به یک عمل جراحی دشوار تن دهد. اولین عمل موفقیت آمیز نبود و ناگزیر دو عمل دیگر نیز انجام شد. هزینه های سنگین عمل هایی جراحی او را مجبور کرد که خانه ی معمولی و کوچکش را بفروشد. بنابراین وقتی پس از آخرین عمل از بیمارستان مرخص شد، جایی برای زندگی نداشت. او دو پسر داشت که ازدواج کرده و مستقل زندگی می کردند. اما زنان پسرانش حتی به طور موقت نیز به شوهران خود اجازه نمی دادند که مادرشان را نزد خود نگه دارند. زن بیوه یک برادر و یک خواهر داشت، ولی هیچ کدام از آن ها حتی در دوره ی نقاهت و پس از عمل جراحی اش نیز از او مراقبت نکردند. سرانجام یکی از همسایگان قدیمشان که انسان خیّری بود به وی کمک کرد و پس از صحبت کردن با یکی دیگر از همسایه ها از او خواست به طور موقت به زن بیوه و بیمار اتاقی برای زندگی بدهد. در همان زمان بود که برای نخستین بار با این زن ملاقات کردم. امیدوار بودم که بتوانم به او کمک کنم. البته کار من خیرخواهانه بود، نه به قصد دریافت پول. وقتی گفتم بدون دریافت شهریه به او آموزش می دهم، پاسخی داد که مرا متحیر کرد. پاسخ ارزشمند او این بود: «شما مرد مهربونی هستید، اما من همیشه بر این باور بوده ام که هر لطف و محبتی باید جبران بشه. حرفه ی شما تدریس و نویسندگیه. با یاد دادن و آموزش درست زندگی کردن به مردم امرار معاش می کنید. بنابراین من تنها با این ذهنیت وارد کلاس شما می شم و تحت آموزشتون قرار می گیرم که باید شهریه ی کلاس رو به شما پرداخت کنم.»
