معرفی و دانلود کتاب صوتی واقع گرایی سرمایه دارانه | مارک فیشر | شرکت توسعه محتوای لحن دیگر

با مارک فیشر بیشتر آشنا شویم

در فیلم مخمصه ساخته ی مایکل مان در 1995 نیل مک کالی که سردسته ی گروهی از تبهکاران سازماین یافته است، می گوید: «یه بار یکی بهم گفت هیچوقت اجازه نده جوری به چیزی وابسته بشی که اگه یه وقت تو مخمصه افتادی، نتونی توی سی ثانیه ازش دل بکنی و ول کنی بری.» یکی از ساده ترین راه ها برای درک تفاوت میان فوردیسم و پسافوردیسم، مقایسه ی فیلم مان با فیلم های گانگستری فرانسیس فورد کاپولا و مارتین اسکورسیزی بین سال های 1971 تا 1990 است. در مخمصه برخلاف فیلم های اسکوسیزی و کاپولا، خانواده های مهاجر اصالتا اروپایی، سردم دار ارتکاب جرم و جنایت نیستند. بلکه این اعمال مجرمانه را دارودسته های بی اصل و نسب مرتکب می شوند. آن هم در لس آنجلسی چشم نواز با آشپزخانه های مدرن، آزادراه های معرکه و رستوران های شبانه روزی. تمامی رنگ وبوهای محلی، عطر غذاهای خانگی و لحن های فرهنگی که امثال پدرخوانده و رفقای خوب از آن ها بهره می بردند، زیر لایه ای از رنگ و لعاب پوشیده شده و عناصر تازه ای به چشم می خورند. لس آنجلس فیلم مخمصه، جهانی بدون خصوصیات برجسته است. شهری بی دروپیکر و بدنام که در آن اماکن به یادماندنی جایشان را به مناظری تکراری از رستوران های زنجیره ای هم شکل داده اند. اشباح اروپای قدیمی که خیابان های فیلم های اسکورسیزی و کاپولا را به تسخیر درآورده بودند، از شهر بیرون رانده شده و همراه با اختلافات دیرین، دشمنی های خانوادگی و انتقام جویی های پرشور، زیر کافی شاپ های چندملیتی دفن شده اند.