بروزرسانی: 26 آذر 1404
معرفی و دانلود کتاب کارنامه خورش: دستور غذاهای نادرمیرزا قاجار | نادرمیرزا قاجار
خوردنی ای نیک است. گوشت این پلو باید پیش به آب پخته و دارو و پلپل افشانده بُوَد. من گویم «این پلو در همۀ جهان خورند. به فرنگستان نیز پزند. با رشته ای که بِه از آن در همۀ زمین نباشد. و این رشته به بازار عیسویان فروشند. من به خانۀ فرنگیان رشته پلو خورده بودم از رشتۀ فرنگ که چون قابولی پلوی ترکان و دم پخت چلویِ مازندریان پخته بودند، و در میان آن قیمه بنهاده، ساده، بی برنج و روغن تافته بر آن ریخته.»
گونۀ دیگر: آن است که با رشتۀ بی برنج پزند. و آن، چنان باشد که رشتۀ بو داده به آب جوشان ریزند و دو سه سر جوشانند تا پخته گردد، آن گه بپالایند. زعفران و دارو زنند. گوشت از هر گونه باشد یا کشمش تافته یا خرما بر میان آن نهند و دم گذارند. به بالا و زیر اخگر ریخته تا نیکو دَم کشد.
یادداشت اول
مقدمه ی پژوهشگر
نَسَب المُؤلف
دیباچه
گفتار نخست
گفتار در آنچه خوالیگری را باید
در همه گونه آش هاست که به پارسی با گویند
در شناختن پلاوها که از برنج و دیگر چیزها پزند
در گونۀ مسمن ها که به تازی «ادام» گویند
در گونۀ بریان ها که از ماهی و دیگر پرندگان پزند
در گونۀ کوفته ها که به همه روزگارِ سال پزند و خورند
در گونۀ کوکوها که در کشخر ایران پزند
در گونۀ بورانی ها که برای مزیدن پلوها و چلوها نهند
در گونۀ خورش ها که چندگونه است همه نیکو
در گونۀ آبگوشت ها که با نیروترین خوردنی هاست
پی نوشت ها
واژگان و اصطلاحات
منبع: https://www.ketabrah.ir/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4/book/67656
هر گوشت که خواهند از چرنده و پرنده به میان آن نهند، با کشمش و خرمای به روغن تافته یا زردآلوی خشک تافته یا نتافته. پس به دَم نهند چون پلوها، بس نیکو و خوش خوراک است. اگر گوشت نبُوَد، همان کشمش و خرما و زردآلوی خشک نهند، نیکو شود. بهتر آن است که با گوشت کبک و دراج و تذرو و تیهو و ماکیان پزند.
نادرمیرزا قاجار تاریخ نگار ظریف بین و نکته سنج قجری، کتاب کارنامه خورش را در قالب یک اثر مخصوص دستورات غذایی به نگارش درآورده اما در خلال آموزش آشپزی، به شرح وقایع سیاسی-اجتماعی دوران قاجار پرداخته است. این نویسنده به بهانه ی آموختن نحوه ی سفره آرایی های دربار و عامه ی مردم، پرده از رازهای زیادی برمی دارد و در واقع اشراف نویسنده به ادبیات، تاریخ و طب آن روزگار سبب شده تا کارنامۀ خورش صرفاً یک کتاب خوالگیری نباشد. گفتنی ست که همسر وی (دختر شاهرخ میرزا) در تالیف این کتاب تاثیر مهمی داشته و به همین سبب همواره در کتاب از او یاد می شود.
روزی بانو را گفتم «من چنین چیزی خورده ام و خوشایند بُوَد.» خواجۀ در را فرمود که از آن رشته به نام و نشان من بخرید از بازار تبریز. رشته ای بس نیک و خشک چون ماهیچۀ خراسانیان، مگر این که این دسته دسته بسته به هر نیکویی و هر رشته چون رشتۀ گیسوی دلبران دراز و فروتابیده. تو گویی موی دوشیزگان است که درازی را شانه زده و بدان موبندی از ریسمان کرده، چنان که کنند.